Op zoek naar C Edgar Wood

Op een van de terreinen waar op 17 en 18 september 1944 luchtlandingen in het kader van Market Garden hadden plaatsgevonden deed ik een opmerkelijke vondst: Een sterling zilveren plaatje.

Om te voorkomen dat een gesneuvelde soldaat anoniem begraven moet worden heeft elke soldaat een dog tag (identificatieplaatje) bij zich waarop naam en legernummer vermeld staan. Sommige soldaten hadden daarnaast ook nog een sieraad (ring, armband) met daarop dezelfde informatie. Soldaat C. Edgar Wood schafte zich een sterling zilveren armband aan met een plaat waarin op de voorzijde zijn naam en op de keerzijde zijn legernummer had laten graveren. Blijkbaar is hij zijn armband verloren op het luchtlandingsterrein. Navraag leverde al snel antwoord op. Soldaat Wood kwam niet voor op de lijsten van gesneuvelde soldaten. Dus, wie weet. Je leest wel eens van die verhalen, waarbij de eigenaar wordt opgespoord. Het leek me een goed idee contact op te nemen met deze veteraan om hem zijn armband terug te bezorgen..
Met dat doel ben ik aan het speuren gegaan. Via een forum wist iemand via het legernummer de gegevens van deze soldaat boven water te krijgen. Het nummer behoorde toe aan Charles E. Wood, geboren in 1921 in Baltimore (USA) Ook zijn vader was bekend. Via een genealogiesite vond ik inderdaad al snel een persoon die voldeed aan al deze gegevens. De kans dat er in Baltimore in 1921 nog een andere Charles Edgar Wood zou zijn geboren met dezelfde vader leek mij zo goed als uitgesloten.

Uit de gevonden gegeven werd al snel duidelijk dat het plaatje teruggeven aan deze veteraan geen optie was; hij was in november 1965 gestorven, 44 jaar oud .
Misschien zijn familie benaderen? Bij het verder zoeken ontdekte ik dat zijn echtgenote de maand daarvoor, oktober 1965 op 39 jarige leeftijd was gestorven. Twee relatief jonge sterfgevallen kort na elkaar? Dat riep bij mij allerlei vragen op.
Wat in elk geval duidelijk was dat het voor hun twee kinderen (dochters van 14 en 16 jaar) een drama moet zijn geweest om binnen een maand beide ouders te verliezen. Een van de dochters heb ik kunnen achterhalen, zij woont nog steeds in de plaats waar Charles is gestorven. Omdat ik vond met wie ze getrouwd is kon ik via die achternaam haar adres achterhalen. Ook haar drie kinderen, met ongewone namen, heb ik weten te traceren. Omdat ik niets weet van de omstandigheden waaronder beide ouders kort na elkaar op relatief jonge leeftijd zijn gestorven, heb ik de drie kleinkinderen van Edgar aangeschreven, om ze te vertellen over mijn vondst. Ik heb daarbij aangegeven, dat ik het plaatje wilde afstaan aan de familie, als teken van dankbaarheid voor het feit dat hun opa zijn leven heeft gewaagd om ons te bevrijden. Mochten zij daar geen behoefte aan hebben, heb ik ze gevraagd om eventueel een foto van Charles als soldaat te sturen, zodat ik het plaatje en foto kon combineren, mogelijk voor in het bevrijdingsmuseum.
Helaas blijft het daarbij… Van geen van de drie kleinkinderen heb ik een reactie gehad. Mogelijk is het een familie zonder al te veel historisch besef, of misschien is het onderwerp Charles Edgar Wood zelfs na al die jaren nog altijd een onderwerp waarover niet wordt gesproken? Als je zo dichtbij komt, wil je graag antwoorden. Wat is er gebeurd in 1965? Ik stel me van alles voor, maar eigenlijk vind ik dat hun recht op privacy groter is dan mijn nieuwsgierigheid. Uit respect voor de familie heb ik besloten het hierbij te laten.